دکتر مسیح دانشوری که بود؟
تولد و دوران کودکی«سیدعلی دانشوری» پدر دکتر مسیح دانشوری از اهالی نیشابور؛ طبیبی حاذق، مشهور و ملقب به «حافظ الصحه مجدالحکماء» بود. پدر بزرگ مسیح دانشوری نیز از افراد سرشناس و علماء مذهبی نیشابور و به نام «سیداسماعیل محض‌اله» بوده است.
تولد «مسیح دانشوری» در سال 1278 در نیشابور ذکر شده است و بستگان و نزدیکان دکتر مسیح‌دانشوری می‌گویند که تولد این فرزند از ابتدا موجب خرسندی و علاقه زیاد «مجدالحکماء» بوده است هنگامی که همسر مجد الحکما(مادر مسیح دانشوری) باردار بود، روزی در یک مجلس خانوادگی، مجدالحکماء تفالی به دیوان حافظ می زند به این نیت که آیا بچه دختر است یا پسر. این شعر می‌آید: "مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید که ز انفاس خوشش بوی کسی می‌آید" به این دلیل مجدالحکماء می‌گوید که نوزاد پسر خواهد بود و اسم وی را مسیح می‌گذارند.
سه سال بعد از تولد مسیح، خانواده وی از نیشابور به ترشیز (نام قبلی کاشمر) می‌روند و در آنجـا سکونت می‌کنـند. مسیــح تا کــلاس 6 دبستان در ترشیز تحصیل می‌کند و بعد پدرش وی را برای ادامه تحصیل به مشهد می‌فرستد. بعد از دو سال تحصیل در مشهد، مسیح دانشوری به پیشنهاد و کمک مالی والی مشهد برای ادامه تحصیل در فضای مناسب تر به تهران فرستاده می‌شود و در مدرسه «سن لوئی» تحصیلات خود را تا 17 سالگی دراین مدرسه ادامه می دهد. (در آن زمان در تهران فرانسوی‌ها به کمک مبلغین مذهبی خود دو مدرسه «سن لوئی» « ژاندارک» را در تهران دایر کرده و اداره می کردند)
ورود به حرفه پزشکی و راه اندازی بیمارستان ریوی
مسیح در همان سال به پدر خود اصرار می کند که باید در رشته طب تحصیل کند و برای این کار باید به فرنگ برود پدر مسیح با کمک‌گرفتن از امیر قائن (امیر شوکت الملک علم، پدر اسدالله علم وزیر دربار و نخست‌وزیر محمدرضا پهلوی) که به‌واسطه طبابت با ایشان آشنایی داشته، وی را در سال 1302 به فرانسه می‌فرستد تا در رشته طب به تحصیل ادامه دهد. دکتر مسیح دانشوری پس از خاتمه تحصیلات در رشته بیماریهای ریوی و سل از فرانسه مراجعت می کند و بیمارستان مسیح دانشوری فعلی را محلی مناسب برای تبدیل به یک مرکز استراحت و درمان بیماران مبتلا به سل یافت و در این زمینه تلاش فراوانی کرد و در 26 مرداد ماه 1316 شمسی این مرکز رسما به عنوان آسایشگاه سل شاه آباد افتتاح شد. پس از آن دکتر مسیح دانشوری با همتی والا به معالجه و درمان بیماران مبتلا به سل پرداخت و در این راه از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. او زمینه ساز جذب متخصصین جراح ریه از خارج(نظیر دکتر صادق قاضی) شد و سرانجام توانست آنجا را به صورت یک بیمارستان و آسایشگاه مطابق با استاندارهای زمان برای بیماران سلی تبدیل نماید تا درمان های متداول آن روز در آنجا صورت بگیرد.
